Paletę tęczy chwytając
I delikatnie pędzelkiem
Żółte kolory dodaje.
W wesołych słońca promieniach
Zachwyt swej pracy ujrzała
Teraz już coraz śmielej
W złoto świat cały ubrała.
Uniosła się nad lasem
Z rozpuszczonym włosami
Barwy czerwieni i brązu
Nakłada pędzlem plamami.
Potem wstąpiła do sadu
By pokryć rumieńcem owoce
W parku zrzuciła kasztany
I skryła się w chłodzie nocy.
Z pasją wciąż zmienia kolory
Makijaż nakłada rudawy
Wiatr psotnik swoim podmuchem
Pozrzucał na ziemię jej barwy.
Zniszczył efekty jej pracy
Więc zapłakała cichutko
Zalała świat swymi łzami
I pogrążyła się w smutku.
A. Ch.
Jesień 2019 r
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz